W czasie pandemii, gdy nie mamy możliwości podróżowania, chciałam zaprezentować Paryż - miasto nie bez powodu nazwane stolicą sztuki i miłości. W Paryżu znajduję się wiele zabytków z różnych epok, muzeów, budowli architektonicznych, uczelni i instytucji o znaczeniu międzynarodowym, galerie sztuki, wystawy sztuki nowoczesnej, domy mody, wystawy sztuki nowoczesnej.. Przechadzając się uliczkami, można znaleźć ulicznych handlarzy sprzedających piękne płócienne obrazy. Prawdziwą gratką są katamarany, za pomocą których płynąc przez rzekę Sekwana możemy podziwiać Paryż. Zapraszam na wirtualny spacer po Paryżu.
Opera Garnier
Została zaprojektowana przez francuskiego architekta Charles'a Garniera. Ta budowla wybudowana w stylu eklektycznym oszołamia turystów zwiedzających to miejsce. To właśnie tutaj dzieje się akcja powieści ,,Upiór w operze".
Budynek ten budowany był, aż przez 14 lat, gdyż w trakcie budowy zostały odnalezione podziemne jezioro.
W latach 90. XX w. i na początku XXI w. opera przeszła remont generalny zakończony w 2006
Opera Garnier wirtualny spacer
Luwr
Największe muzeum na świecie, wybudowany w 1190 r obecnie jest dziełem sztuki renesansowej, barokowej, eklektycznej i klasycznej architektury. Przez wieki była to rezydencja królewska, niestety jego wnętrze przypominają raczej hale targową. Pośród pół miliona dzieł sztuki, znajduję się tu jeden z najsłynniejszych obrazów Leonarda da Vinci ,,Mona Lisa", która nie tylko jest chroniona specjalnym kuloodpornym szkłem, ale również posiada ochroniarzy. Pomimo to została skradziona w 1911 roku i odzyskana ponownie po dwóch latach. Znajduję się tu również Nike z Samotraki, Wenus z Milo, Michała Anioła ,,Umierający jeniec" , są tu dzieła Rafaela, Caravaggia, Albrechta Dürera, Botticellego i wiele innych znanych artystów, na które wymienienie ich nie starczyło by mi dnia. Nie brakuję tam również polskiego wydźwięku rzeźby Marii Leszczyńskiej, lub słynnego dywanu perskiego zdobytego przez Jana III Sobieskiego w bitwie z Turkami.
W Luwrze przenosimy się w czasie od sztuki starożytnego Egiptu, sztuki bliskiego wschodu, od Średniowiecza do 1848 roku, dział starożytnych cywilizacji i dział sztuk islamu. Muzeum co roku odwiedza ponad 9 mln osób, zachwycając się ponad 35 tys. obrazami i innymi dziełami sztuki.
Dość kontrowersyjne jest samo wejście do Luwru, gdyż część ludzi uważa, że nie pasuję ono do otoczenia. Jest to szklana piramida zaprojektowana w 1989 r przez amerykańskiego architekta pochodzenia chińskiego Ming Pei'a. Pod piramidą znajduje się główny hall wejściowy do muzeum, z którego prowadzą trzy podziemne ścieżki do poszczególnych skrzydeł pałacu.
Apartament Napoleona III w Luwrze
Podróż katamaranem
Muzeum i Zamek Conciergerie
La Grave Chapel saint Joseph de la Grave.
Katera Notre Dame
Most Aleksandra III
Wersal
Pałac wersalski budowany przez całe życie Ludwika XIV, gdyż po skończeniu jednego projektu, ten wpadał na coraz to nowsze pomysły. Ludwik XIV pragnął mieć królewską posiadłość, która budziła by zazdrość wszystkich władców świata.
Po roku 1682 pałac stał się oficjalną rezydencja królewską i przejął od Paryża funkcje stolicy Francji. W największym w Europie pałacu wybudowanym w stylu barokowym, panował przepych oprócz prywatnych komnat rodziny królewskiej -znalazło się miejsce na kaplicę, teatr, mieszkania dla urzędników i dworzan. W otoczeniu pałacu zbudowano stajnie dla 2,5 tys. koni, 500 par psów myśliwskich i 200 powozów. Najładniejsza komnata to sala lustrzana, w której znajduję się 375 luster od podłogi do sufitu. Zamierzeniem architektów było, by przez 17 okien wpadały promienie słońca i odbijając się od luster oświetlały sale.
Ludwik XIV był miłośnikiem ogrodów, uwielbiał naturę, stąd nie można pominąć rozciągającego się ogrodu wersalskiego. Ich cechą charakterystyczną są fontanny, posągi i elementy architektury ogrodowej. Wszystko zostało tu starannie zaplanowane położenie tarasów, fontann, rzeźb, równe ścieżki i aleje, sztuczne jeziora, dywanowe rabaty o geometrycznych kształtach, równo przystrzyżone drzewa i krzewy.
Wersal utożsamiany jest nie tylko z przepychem, ale również kontrowersyjnej osobowości -Marii Antoniny, która w wieku 17 lat poślubiła Ludwika XIV. To dla Marii Antoniny król wzniósł dwa pałace Grand i Petit Trianon.
W Wersalu nie zawsze ładnie pachniało, z powodu braku kanalizacji, szlachetnie urodzeni załatwiali się tu do kominków, a sam król korzystał z nocnika, którego opróżniano wyrzucając przez okno.
Okres świetności pałacu zakończył się wraz z rewolucją francuską w 1789 roku. Król został zmuszony do powrotu do Paryża, gdzie został stracony wraz z Marią Antoniną, która okrzyknięto Madame Déficit z powodu ciągłego trwonienia pieniędzy.
Pałac uratował przed ruiną Napoleon zarządzając przeprowadzenia napraw.
W 1833 r. król Ludwik Filip urządził w nim Muzeum Historii Francji.
To tu został podpisany traktat wersalski.
Do dziś pałac wersalski jest symbolem przepychu i odwiedza miliony turystów, by odwiedzić ten pałac trzeba stanąć w niekończącej się kolejce.
Zapraszam na wirtualny spacer po kryształowej sali w Wersalu.
Ogrody Luksemburskie
Najsłynniejszy park Paryża został zaprojektowany w 1612 roku na życzenia Marii , Medycejskiej królowej Francji. Miał on przypominać królowej jej rodzinna rezydencję we Florencji.
Ogród ten zajmuję ok 23 ha, znajdziemy tu mnóstwo zieleni, przeróżne gatunki drzew kasztanowce, miłorzęby, drzewa cytrusowe, a także jabłonie i grusze. Przechadzając się tu widzimy wiele fontann i rzeźb. Do najsłynniejszej należy prostokątna Fontanna Medyceuszy. Z kolei w osi, na której leży pałac i główne wejście do parku znajduje się duży zbiornik wodny, w którym dzieci i dorośli chętnie puszczają zdalnie sterowane żaglówki.
Znajduję się tu również Statuy Wolności Bartholdiego.
Ogród przylega do pałacu w którym obecnie znajduję się siedziba senatu.
Ogród jest piękny, nic dziwnego, że jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc przez turystów i paryżan, pomimo tego można tu spokojnie znaleźć cisze i atmosferę relaksu.
Katedra Notre Dame
Notre-Dame jedna z najsłynniejszych katedr na świecie wybudowana w stylu gotyckim w Paryżu. Nazwa oznacza ,,Nasza Pani' i odnosi się do Matki Bożej.
Jej budowa rozpoczęła się w XII wieku i trwała ok 180 lat, wybudowano ją na wyspie Île de la Cité otoczonej przez Sekwanie. Do niedawna w katedrze można było zobaczyć relikwie Koronę Cierniową Jezusa, drzazgę i gwóźdź z Krzyża.
Katedrę zdobią największe we Francji organu, maja one prawie 8000 piszczałek.
Tutaj również znajduję się najsłynniejszy w Europie dzwon Emanuel. Legenda głosi, że swoje czyste brzmienie zawdzięcza temu, iż do jego ważącego 500 kg serca Paryżanki hojnie dorzucały swoją srebrną i złotą biżuterię.
Trudno tez tu nie wspomnieć o słynnej powieści Viktora Hugo. ,,Katedra Marii Panny w Paryżu", ( ,,Dzwonnik z Notre Dame"- w filmach Disney'a) gdzie głównym bohaterem jest Quasimodo. Według naukowców, postać ta istniała na prawdę, choć był odrażający zewnętrznie był szlachetny i dobry. Wiadomo o tym od wspomnień Henry Sibson'a - brytyjskiego rzeźbiarza zajmującego się renowacją Notre Dame. Postać z powieści pracowała w kościele w tym czasie gdy Hugo pisał swoją powieść.
15 kwietnia 2019 roku w katedrze wybuchł pożar na skutek którego runęła iglica, na skrzyżowaniu naw oraz zawalił się cały dach. Znajdująca się za nim dziewiętnastowieczna sygnaturka została całkowicie zniszczona i uległa zawaleniu.
Z Notre Dame wyniesiono najważniejsze zabytki tj koronę cierniową jedną z najważniejszych relikwii, trzynastowieczną tunikę króla Ludwika IX Świętego oraz część zabytkowych kielichów. Prezydent Francji obiecał odbudowę katedry, jednak koszty jej odbudowy szacowane są na setki milionów dolarów.
To nie pierwsze zagrożenie, które katedra przetrwała, podczas rewolucji francuskiej zamknięto katedrę, przeznaczając ją na magazyn spożywczy. Przez ten czas została on zdewastowana. Budynek niszczał i odchodził w zapomnienie. Dopiero Napoleon Bonaparte przywrócił katedrę kościołowi i zaczęto odbudowywać poniesione straty.
W XIX wieku przystąpiono do restauracji katedry.
Ówcześnie również katedra w dobie koronawirusa, nie łatwo jest odbudować, gdy od marca paryżanie otrzymali zakaz wychodzenia z domów. Od niedawna zaczęto delikatny pod względem statyki demontaż rusztowań w nawie poprzecznej i na skrzyżowaniu naw. Trzeba usunąć 35 tys. stalowych części, ważących około 500 ton. Co może okazać się niebezpieczne dla statyki sklepień, a tym samym dla statyki całego budynku. Proboszcza katedry ks. Patrick Chauvet stwierdził, że istnieje 50-procentowe prawdopodobieństwo, że katedry nie da się uratować, ponieważ rusztowanie może spaść na nienaruszone sklepienie sufitu. Jednakże stwierdził, że stan sklepienia nie jest do końca wyjaśniony, ponieważ znajdują się na nim gruzy.
Do tego prace utrudniają rozproszone tony toksycznego pyłu ołowiowego, które trzeba będzie usunąć.
Odbudowa katedry ma rozpocząć się w 2021 roku, środki na odbudowę już są od fundacji i darczyńców obiecano na odbudowę prawie miliard euro. Jak widać problemu nie stanowi brak pieniędzy.
Ta niezwykła świątynia była świadkiem prawie ośmiu wieków historii Europy i dźwigała się z każdej tragedii. Miejmy nadzieję, że i tym razem się z niej podniesie.
Relikwia - korona cierniowa w katedrze Notre Dame.
Moulin Rouge
Słynny kabaret Moulin Rouge, znajduję się nieco na zachód od placu Pigalle, dzielnica czerwonych latarni. Gdzie na każdym kroku zapraszają liczne lokale „peep-show”, sex shopy, domy publiczne, czy hotele wynajmowane na godziny.
Kabaret Moulin Rouge, który powstał w końcu XIX w. i wkrótce zasłynął jako miejsce, gdzie można zobaczyć tancerki wykonujące - wówczas bardzo nieprzyzwoitego - kankana. Dziś kabaret Moulin Rouge, również jest z jednym z najsłynniejszych kolorowych rewii, półnagich tancerek i spektakli z erotycznym zabarwieniem. Pomimo, że ceny nie należą do najtańszych, kabaret nie narzeka na brak widzów. Przechodzący turyści często robią sobie zdjęcia na tle Czerwonego młyna.
Bazylika Sacre Coeur
Budowa bazyliki rozpoczęła się w roku 1876 i trwała ok 39 lat. Łączy ona w sobie styl romański i bizantyjski, a głównym architektem został Paula Abadiego, który niestety umiera w trakcie budowania bazyliki, jednak jego projekt nadal był kontynuowany. Początek przedsięwzięcia rozpoczął się za pomysłem dwóch francuzów Alexandre Legentil i Hubert Rohault de Fleury. Gdy Paryż został oblężony przez Niemców, poprzysięgli oni, że jeżeli Bóg oszczędzi Paryż, postawią oni kościół poświęcony Sercu Jezusowemu. Gdy umilkły strzały, idee ta zaczęto realizować.
W taki sposób na wzgórzu dzielnicy Montmartre. Bazylika Sacer Coeur jest wybudowana na najwyżej położonym punkcie w Paryżu i stąd można oglądać panoramę całego miasta, w promieniu 40 km.
Budowlę często określa się mianem„Białej Bazyliki”. Swą charakterystyczną biel kościół zawdzięcza kamieniu wapiennemu, który pod wpływem powietrza i deszczu wydziela bielący mury kalcyt.
Przy wejściu do bazyliki przyciąga wzrok ogromna mozaika, przedstawiająca Chrystusa w otoczeniu świętych i zasłużonych dla Kościoła (są tam też sylwetki pomysłodawców Sacre Coeur). Jest to jeden z największych obiektów tego typu na świecie ma ona ok 400 mkw.
Tutaj też wystawia się Najświętszy Sakrament do wieczystej adoracji. Trwa ona bez przerwy od 125 lat.
Znajdują się tu również krypty, w których są rzeźby przedstawiające świętych oraz resztki fundamentów dawnego opactwa.
W bazylice znajduje się największy dzwon Paryżai jednocześnie jeden z najcięższych dzwonów na świecie- Savoyarde.
Warto odwiedzić tą bazylikę nie tylko ze względów architektonicznych, historycznych, czy tez sakralnych, ale także na możliwość zobaczenia bajecznych widoków na całą okolicę. Również miło przejść się wąskimi uliczkami Montmartre, dzielnicy z artystycznymi tradycjami. To właśnie w Montmartre tworzyli Picasso,Renoir czy Modigliani.
Widok z bazyliki Sacre Coeur.
Widok ze szczytu wzgórza Montmartre, gdzie stoi bazylika Sacre Coeur
Muzeum Orsay
Muzeum Orsay działa w budynku, które niegdyś pełniło funkcję dworca kolejowego. Wybudowano go z okazji Wystawy Światowej w 1900 roku. Autorem projektu był Victor Laloux. Łączył klasycyzm z secesją. Budynek miał eklektyczną fasadę i szklany dach oraz dwa ogromne zegary, zachowane do dziś. Funkcjonował on przez 39 lat, jednak w skutek postępu technologii nowe pociągi przestały się w nim mieścić, postanowiono zamknąć dworzec. Przez kolejne lata budynek ten pełnił rolę teatru, domu aukcyjnego i tłem dla "Procesu" Orsona Wellesa, aż do lat 60 kiedy przyjęto plan wyburzenia gmachu. Jednak przez protesty paryżan, a gdy w roku 1978 wpisano go na listę zabytków, wyburzenie go stało się niemożliwe. Narodził się pomysł na przekształcenie budynku w muzeum i tak o to w roku 1986 odbyło się uroczyste otwarcie muzeum Orsay.
Obecnie znajduję się w nim dzieła najpopularniejszych artystów, w dużej mierze impresjonistycznych i postimpresjonistycznych tj. Vincent van Gogh ( który za życia sprzedał tylko jeden obraz, w dodatku bratu za 400 funtów. Obecnie jego dzieła są warte kilkadziesiąt milionów dolarów), Paul Gauguin( to własnie w okresie gdy Van Gogh mieszkał z Gauguin, powstał autoportret van Gogha z zabandażowanym uchem. Dlaczego van Gogh odciął sobie ucho i czy na pewno dokonał tego własnoręcznie – nie wiadomo. Naukowcy twierdza, że powstało to podczas kłótni dwóch artystów, Van Gogh odciął sobie brzytwą ucho i wręczył je prostytutce ), August Renoir, Claude Monet, Edgar Degas, Paul Cezanne.
Poza malarstwem, bogate zbiory muzeum zawierają również arcydzieła sztuki rzeźbiarskiej oraz z dziedziny fotografii i meble.
W muzeum Orsay zbiory są poukładane według koloru ścian: szary zarezerwowany jest dla impresjonizmu, czerwony oznacza zbiór europejskiej sztuki użytkowej, a granatowe ściany przeznaczone są dla postimpresjonistów.
Warto odwiedzić to muzeum, nawet z małym dzieckiem,. Mój syn przeżywał oglądane obrazy, nawet wdał się w dyskusję z pewną Polką na temat obrazu. To tam odkryłam, że mój wtedy 4 letni syn ma zamiłowanie do sztuki :)
Place de la Concorde – paryski Plac Zgody
Plac znajduję się w samym centrum Paryża, pomiędzy polami Polami Elizejskimi, a Ogrodami Tuileries.
Na początku swojej historii plac nosił imię ówczesnego króla Francji Ludwika Xv, tam tez stał jego pomnik, aż do okresu Wielkiej Rewolucji. W czasie rewolucji francuskiej zlikwidowano pomnik króla i wstawiono w to miejsce gilotynę. Pozbawiła ona życia ponad 1300 osób, a również króla Ludwika XVI i jego małżonkę Marię Antoninę. Plac natomiast nosił nazwę Placem Rewolucji. Po rewolucji lipcowej , plac ten został nazwany Place de la Concorde, czyli Plac Zgody, w myśl, że już nigdy tak dramatyczne czasy i walki nie powrócą.
Place de la Concorde - największy plac Paryża. Znajdują się tam dwie, niezwykle malownicze fontanny –Fontanna Mórz i Fontanna Rzek. Nie ma już pomnika gilotyny, ani pomnika Ludwika XV. Te obiekty zostały zastąpione przez egipski obelisk, podarowany Francji w 1831 roku przez ówczesnego kedywa Egiptu.
Panteon
Panteon w Paryżu jest dziewiętnastowiecznym budynkiem neoklasycystycznym, zaprojektowanym przez architekta Jacques-Germain Soufflot. Niegdyś był to kościół św. Genowefy, ale obecnie jest o miejsce pochówku znanych osobowości: naukowców, polityków oraz pisarzy. To tu zostało pochowane ciało wybitnej polskiej fizyczki i chemiczki, Maria Skłodowska-Curie, jak i również pochowani zostali Victora Hugo – pisarza, autora in. ‘Dzwonnika z Notre Dame’, Louisa Braille’a – twórcy alfabetu dla niewidomych, Jean-Jacques Rousseau – pisarza, filozofa i pedagoga.
Spoczywają tam także tacy pisarze jak Émile Zola, Alexandre Dumas (ojciec). Także miejscem pochówku takich osób jak Mirabeau, Wolter, Kartezjusz, Marat, Henri Bergson, Pierre Curie.
Na środku Panteonu znajduję się Wahadło Foucaulta, Powolna zmiana płaszczyzny ruchu wahadła względem Ziemi dowodzi jej obrotu wokół własnej osi. Działa to w ten sposób, że po wprawieniu w ruch wahadła obserwator może zauważyć, że zmienia się pionowa płaszczyzna „wahań”. Jest to związane przede wszystkim z obrotem Ziemi.
Cité des Sciences et de l’Industrie, czyli muzeum ,,Miasto Nauki i Przemysłu".
Cité des Sciences et de l’Industrie otwarte został w 1986 roku i jest największa placówka w Europie. Oprócz muzeum w budynku znajduje się również planetarium, łódź podwodna, biblioteka, teatr oraz specjalna strefa przeznaczoną dla dzieci. Cité des Enfants dla 2-7-latków i Cité des Enfants dla 5- 12-latki, które dają dzieciom dostęp do nauk z różnych dziedzin..
W charakterystycznej dla tego miejsca ,36-metrowej stalowej kuli, w której mieści się gigantyczna (1000 metrów kwadratowych) 3-D półkulisty ekran kinowy, w którym czujesz się jakby to była rzeczywistość.
Miasteczko składa się z wielu sal .Głównym miejscem jest Explora, w której możesz pilotować samolot, podróżować po ludzkim ciele i odwiedzić rakietę Ariane;, Cinaxe, symulator wyposażony w ten sam sprzęt, który służy do szkolenia pilotów samolotów, Argonauta, okręt podwodny., planetarium, akwarium śródziemnomorskie.
Ekspozycja jest przeznaczona odkrywaniu i eksperymentowaniu . Muzeum jest doskonałym miejscem zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych. Z pewnością dowiemy się tam wielu ciekawostek na temat ludzkiego życia, wynalazków, sztuki, kultury, biologii oraz przyrody.
Łuk triumfalny
Wraz z wieżą Eiffla, Luwrem, Katedrą Notre-Dame jest to najbardziej rozpoznawalna budowla Paryża. Powstała w 1806 roku po zwycięstwie pod Austerlitz przez Napoleona Bonaparte. Miał on symbolizować potęgę Francji i być największym monumentem na świecie. Łuk został zbudowany w stylu antycznym, symbolizującym połączenie Napoleona z imperium starożytnego Rzymu. Jego budowa trwała 30 lat, której końca Napoleon nie dożył. Na przestrzeni wieków przez Łuk Triumfalny nie raz maszerowała zwycięska armia. I nie zawsze były to wojska francuskie. Pod pod Łukiem stworzono Grób Nieznanego Żołnierza., który ma upamiętnić poległych Francuzów podczas I Wojny Światowej. Na szczycie Łuku Triumfalnego znajduje się taras widokowy.
Wieża Eiffla
Ta najbardziej rozpoznawalna budowla na świecie, która jest obecnie symbolem Paryża. Powstała z okazji paryskiej Wystawy Światowej i według planu miała być po 20 latach rozebrana. Nazwę ma od nazwiska swego konstruktora Gustave’a Eiffela
Częśc Paryżan nie mówiło o niej zbyt pochlebnie nazywano ją "fabryczną rurą", "nieudaną latarnią uliczną". Pisarz Guy de Maupassant pisał, że codziennie jada posiłki w mieszczącej się na niej restauracji: "to jedyne miejsce, z którego jej nie widać" . Pisane były petycje, w których Wieża Eiffla miała zostać zburzona. Jak się okazuję, bezskutecznie.
Ostatecznie Gustav Eiffel wymyślił, że jedna z platform wieży świetnie nadaje się na stację meteorologiczną. Zaraz potem zbudował wielki maszt na jej szczycie, umożliwiając połączenie radiowe na naprawdę dużą odległość. później przeprowadzane były pierwsze eksperymenty z transmisją telewizyjną w 1935 r.
Dzisiaj jest to najczęściej odwiedzana atrakcja w Paryżu przez turystów, prowadza do niej gigantyczne kolejki.
Palais Galliera
Muzeum Historii Naturalnej
Muzeum składa się z kilku działów jest tu ogród zoologiczny i ogród botaniczny.
W bardzo reprezentacyjnym i dużym budynku Wielkiej Galerii Ewolucji na kliku piętrach mieści się tysiące okazów. Na parterze znajdują się tu eksponaty mórz i oceanów. Pierwsze piętro to eksponaty ssaków lądowych zamieszkujących sawannę tj. lwy, żyrafy, słonie, hieny, bawoły, hipopotam, nosorożec, zebry, antylopy, gepardy, małpy, papugi. Jak i te z koła podbiegunowego pingwiny, niedźwiedzie polarne.
Na samej górze znajdują się sale poświęcone gatunkom zagrożonym, lub całkowicie wymarłym jak np ptak Dodo.
W muzeum zgromadzono ponad 7000 okazów z różnych stref klimatycznych.
To miejsce wzbudza zainteresowanie zarówno dzieci jak i dorosłych. W interesujący sposób przybliża historię milionów zwierząt, roślin oraz minerałów.
Galeria handlowa Lafayette
Galeria Lafayette to dom handlowy, który swoim wnętrzem bardziej przypomina operę, niż galerie handlową. Kopuła wieńcząca całość jest przepiękna i warto odwiedzić dla samego widoku.
Jej początki sięgają 1894 roku, kiedy to Théophile Bader oraz Alphonse Kahn otworzyli pasmanterie. Następnie wykupili całą kamienicę by powiększać swój sklep. W 1912 roku postawili słynną i podziwianą dzisiaj kopułę. Tak powstała jedna z najsłynniejszych paryskich galerii handlowych.
W galerii Lafayette znajdziemy sklepy najpopularniejszych projektantów oraz marek odzieżowych i kosmetycznych. Jeżeli nie mamy zamiaru niczego kupować i tak warto zobaczyć ten budynek Chociażby ze względu na znajdujący się w niej taras widokowy, z którego rozciąga się widok na całe miasto.
Comments