Jeśli podróżujesz po Norwegii, proponuję przerwę w Modum, godzinę jazdy samochodem od Oslo.W Modum jest Blaafarvevaerket, kopalnia kobaltu, atrakcja turystyczna, która jest jedną z dziesięciu najpopularniejszych w Norwegii.
Blaafarvværket to historia sztuki, kultury i przemysłu, z przewodnikiem górniczym, ( przewodnik mówi również w języku angielskim) od którego dowiesz się, jak poszło, szukając cennego mineralnego kobaltu w XIX wieku.zorganizowanymi szlakami kulturowymi, wystawami sztuki, ekscytującymi sklepami, przyjemnymi restauracjami i farmą dla dzieci.
Blaafarvevaerket to zbiorcza nazwa ośmiokilometrowego obszaru muzealnego, do którego można łatwo dojechać samochodem. Droga jest bardzo dobrze oznaczona. Najwyższą lokalizacją w tym obszarze jest obszar wydobywczy z potężnymi kamieniołomami i ogromnymi stosami kamieni.Z biegiem lat wydobywano tu dziesięć milionów ton kamienia, z czego 0,02 procent to pożądany kobalt. Pierwsze odkrycie zostało dokonane w 1772 r., A rok później rozpoczęto wydobycie.Kopalnia przeżywała swój rozkwit w latach 1822–48, a po 1893 r. W Modum nie zbierano kobaltu.Do tego czasu kraje takie jak Kanada, Maroko i Kongo podjęły konkurencję, choć pod względem jakości i ceny.
Na samym początku wita nas czarna chatka, gdzie jak się później okazało zostały uwięzione Trolle.
Dalej na zewnątrz kopalni znajduje się duży brązowy dom, w którym mieści się samoobsługowa restauracja i sklep z pamiątkami. Dawno temu ten dom był koszarami, w których górnicy mieszkali przez tygodnie. Naprzeciwko jest budynek szkoły, który dziś jest muzeum.
Dołączenie do górniczej wycieczki to dołączenie do górników w ich codziennym życiu około 150 lat temu.
Jest kilka do wyboru tras z przewodnikiem, gdyż tylko tak można dostać się do kopalni. My wybraliśmy wycieczkę dla dzieci w wieku od 4 do 10 lat. Mimo to trasa jest równie interesująca.
Przewodnik opowiada o kopalni, opowiada o małych chłopcach niespełna 10-letnich, uczących się w byłej szkole ,którzy stukali tu młotkiem w skały, aby w miarę możliwości wykryć ślad kobaltu.
W Glashyttan, który dziś jest muzeum , łatwo było zastosować metodę, która ostatecznie powodowała, że minerał kobaltowy zamienił się w niebieski proszek. Cenny atrament stał się towarem eksportowym na całym świecie. W latach 1827–48 Norwegia stanowiła 80 procent rynku kobaltu. Wśród największych nabywców znaleźli się niemiecki Meissen i duński Royal Copenhagen, którego porcelana rozsławiła świat dzięki niebieskiemu dekorowi. Niezliczona ilość odcieni od delikatnego, przez spokojny błękit, aż po wyrafinowany kobalt doskonale komponują się z naczyniami ceramicznymi. Przedmiot zabarwiony kobaltem nigdy nie zmienia swojego odcieniu, także z powodzeniem można myc stare ceramiczne naczynia w zmywarce.
Przechodzimy dalej do szklanego szybu, tam zakładamy kask i pelerynę.
Następnie schodzimy w głąb kopalni, przechodzimy dość ciasnymi i ciemnymi korytarzami, gdzie zamieszkują Trolle.
Oglądamy fascynujący świat kopalni i przechodzimy kładka poprzez głęboka rozpadlinę, gdzie już możemy spojrzeć w niebo.
Wychodzimy na zewnątrz i dalej można podziwiać otaczające nas krajobrazy
Tak doszedł koniec naszej wycieczki po kopalni kobaltu. Adrian również był zachwycony ta wycieczką, on bardzo lubi przyrodę, a tutaj jej urok, był ewidentny..
Comentários